Absolwenci spotkali się po 58 latach od opuszczenia murów szkoły

– Jednak dopiero w roku 2019, z chwilą zaprzestania pracy zawodowej, wziąłem sobie za cel jego zorganizowanie po 58 latach naszego rozstania ze szkołą w dniu 24 czerwca 1961 roku. Rozpocząłem żmudne poszukiwania adresów i miejsc pobytu moich kolegów – powiada Stanisław Predko, inicjator spotkania.

– Z całego grona nauczycielskiego, instruktorskiego i internatowego pozostał jedyny żyjący– pan Ferdynand Pająk, nauczyciel wychowania fizycznego, liczący sobie obecnie 85 lat. Po odnalezieniu adresów zamieszkania żyjących 16 kolegów i po uzgodnieniach lokalowo-programowo-organizacyjnych z dyrektorem szkoły, panem Adamem Tomaszewskim, ustalono termin spotkania. Swoje uczestnictwo potwierdził też pan Ferdynand Pająk, dyrektor szkoły oraz koledzy absolwenci w osobach: Jan Kulpa, Zbigniew Marszałek, Józef Mazur, Mieczysław Półtorak, Stanisław Predko, Adam Przewrocki, Marian Szymanek, Teofil Trysła oraz Marian Witek. Razem stawiło się dziewięciu absolwentów z rocznika 1961 roku. Zanim ustawiliśmy się w tym dniu do wspólnej fotografii przed budynkiem szkolnym, musieliśmy przeżyć chwile wzajemnego poznawania siebie po 58 latach rozstania. W roku 1961 mieliśmy po 18,19 lat. Prawda była taka, że musieliśmy się wzajemnie sobie przedstawiać. Uczucie niesamowite, a jednocześnie radość z rozpoczynającego się spotkania – relacjonuje pan Stanisław. 

Reklama

– Były to bardzo smutne chwile, gdyż z jednej strony przed naszymi oczami przewijały się postacie naszych kolegów i drogich nauczycieli, jakich zapamiętaliśmy z okresu nauki, a z drugiej towarzyszyły nam smutek i żal, że nie ma już ich wśród nas w tym tak ważnym dla nas dniu. Wyrazem naszej pamięci dla kolegów  i nauczycieli, którzy odeszli, była minuta ciszy w zadumie i nostalgii. Wraz z nimi odeszła również jakaś cząstka nas samych – wspomina Stanisław Predko.

Reklama

– Z naszego grona przypomniał sobie osobę Adama Przewrockiego z Kańczugi, a to z tej racji, że kolega Adam był bardzo dobrym biegaczem na krótkich dystansach, przysparzając szkole wiele sukcesów np. w spartakiadach szkolnych – opowiada pan Stanisław. 

Reklama

– Nasze wystąpienia z racji ograniczonego czasu zostały niestety skrócone, ale obiecaliśmy sobie, że nadrobimy to przy następnym spotkaniu. Czas pokaże – podkreśla Stanisław Predko . 

Reklama

– Przyszedł czas pożegnania się z kolegami. Rozstaliśmy się. Pustka powstała po przybyciu do naszych domów. To, co było tak radosne i piękne w tym szczególnym dniu naszego spotkania, prysło, uleciało. Pocieszam się, że małą rekompensatą jest nadzieja, iż do kolejnego spotkania musi dojść i to w niedługim czasie. Czy wszyscy zdążymy na nim być? Tego akurat nikt nie wie. W tym przekonaniu trzeba dalej żyć i cierpliwie czekać. Pożegnaliśmy się słowami „ Do zobaczenia” i radosnymi łzami w oczach – podkreśla Stanisław Predko i dziękuje wszystkim, którzy przyczynili się do tego wyjątkowego spotkania po latach. 

Reklama