W Katowicach i w Opolu

Co rusz jakieś środowisko daje dobitnie znać, że nie należy do tzw. lepszego sortu i woli być w sorcie gorszym. Miniony tydzień przyniósł nam dwie takie demonstracje. Pierwsza to ta podczas Kongresu Prawników Polskich w Katowicach, gdzie najpierw wybuczano prezydenckiego ministra Andrzeja Derę, a potem gremialnie opuszczono salę podczas wystąpienia wiceministra sprawiedliwości Marcina Warchoła. Można dyskutować, rzecz jasna, czy to elegancko tak się zachowywać wobec gościa, ale równie dobrze można też przypominać o obowiązku gości wobec gospodarzy, a tym bardziej o obowiązkach prezydenta wobec narodu. Jeśli przedstawiciele środowiska prawniczego(!) przypominają organowi państwa, że konstytucji trzeba przestrzegać, to organ ów powinien się zastanowić, czy czasem nie mają racji. Jeżeli zaś wiceminister, zwracając do trzydziesto i czterdziestolatków mówi coś o komunistycznych sądach, to trudno się dziwić, że nie chcą tego słuchać.  

Drugim środowiskiem, które staje okoniem, są polscy muzycy rozrywkowi, którzy mieli wystąpić w Opolu. Jak lawina wycofują się jednak po kolei z tego wydarzenia. I to nie tylko wielkie gwiazdy, który – jak by się mogło wydawać – mogą sobie na taki gest pozwolić, ale i ci, którzy są na początku drogi do sławy i dla których Opole miało być szansą, odskocznią do kariery. Wśród tych, którzy zrezygnowali z udziału w festiwalu, jest też Arek Kłusowski, pochodzący z ziemi jarosławskiej młody muzyk, który miał zaśpiewać w koncercie „Debiuty”. 

 Na ten artystyczny exodus z Opola szybko zareagowali twórcy memów w sieci, sugerując, że w tym rok w amfiteatrze opolskim mogą zaśpiewać jedynie Jan Pietrzak i sam prezes TVP Jacek Kurski, znany z muzycznego talentu i zamiłowania do śpiewu z towarzyszeniem gitary. Jackowi Kurskiemu, który w ubiegłym roku został w Opolu sromotnie wygwizdany, nie udało się utrzymać zacnego festiwalu polskiej piosenki z dala od polityki. Trudno zresztą, żeby mu się udało, wszak on sam jest politykiem z krwi i kości, omyłkowo tylko – jak można by przypuszczać po jakości i „sukcesach” narodowej telewizji  – posadowionym w fotelu prezesa. Jak znam życie, prezes Kurski pojawi się znów w Opolu, by z uśmiechem na twarzy raz jeszcze posłuchać świstu.

Tu nasuwa się pytanie: kto jeszcze musi coś pokazać, by obecna władza pojęła, że to niekoniecznie cały suweren dał jej carte blanche do wyprawiania, co chce?