Tymczasowa zmiana organizacji ruchu w Jarosławiu w związku z obchodami rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego

Powstanie było na rękę reżyserom Nowego Porządku Powojennego. Los Polski był już przypieczętowany, o czym niestety nad Wisłą wiedziała tylko wierchuszka państwa podziemnego (w tym i "inicjatorzy" PW). Należało sowieckiej żydokomunie oczyścić przyszłą stolicę powojennej Polskiej Republiki Sowieckiej z potencjalnie nieprzekonanych do nowej sowieckiej rzeczywistości. Jak było to najlepiej zrobić? Wykorzystując ich potencjał, ich odwagę... i emocje (czyli piętę achillesową każdego Polaka). Rękoma nazistów niemieckich, ukraińskich i rosyjskich (RONA) oczyszczono żydokomunie sowieckiej, która już od kilku tygodni czekała na to w dzielnicach prawobrzeżnej części Warszawy. Po PW nie było już ochotników do kolejnego powstania tym razem antysowieckiego, ba! nie było nawet ochotników do budowy poddziemia antykomunistycznego w Warszawie i okolicach. PW odniosło zamierzony w Londynie, Waszyngtonie i Moskwie skutek: złamało kręgosłup polskości w Warszawie. Komuści zaanektowali Warszawę bez żadnego oporu. Sprytni tego świata potrafią grać na polskich emocjach, na polskim romantyzmie. Jak Polacy na tym wychodzą?

Nie było żadnych racjonalnych przesłanek do rozpoczęcia powstania Warszawskiego. Rosjanie na drugim brzegu Wisły czekali aż sytuacja w Warszawie sama się rozwiąże. Niemcy mieli znaczną przewagę w ludziach i sprzęcie nad powstańcami. Z punktu widzenia przebiegu wojny, powstanie nie miało żadnego znaczenia militarnego. Niemcy przecież byli w fazie wycofywania się pod naporem frontu wschodniego. Dlatego też powstanie warszawskie należałoby traktować jako ludobójstwo na ludności cywilnej do którego przyłożyło się polskie dowództwo. Oczywiście nie ujmuję tutaj bohaterstwa tym wszystkim, którzy uczestniczyli w powstaniu i którzy nie byli świadomi tego, na co zostali skazani przez własne wojsko, które przede wszystkim miało ich chronić, a wykorzystało ich do ugrania własnej polityki. Przyjrzyjcie się dokładnie ówczesnym decydentom uważanym przez niektórych za bohaterów,którzy to warszawskie dzieciaki i starców bez broni zawiedli na barykady. Powstańcami byli głównie dzieciaki w wieku szkoły podstawowej i licealnej. Dorosłe było tylko dowództwo; oczywiście żaden z wodzów nawet w paluszek nie został draśniety. Chwała bohaterom!!!

Ten komentarz jest ukryty - kliknij żeby przeczytać.